Indicaties

Omdat de oorzaak van blessures vaak op een andere plek zit dan waar de pijn wordt ervaren, is het van belang een totaal onderzoek te doen naar de doorbloeding, de coördinatie en de belasting. Als osteopaat kan ik blokkades in het lichaam opheffen waardoor de doorbloeding, belasting en coördinatie geoptimaliseerd wordt en uw lichaam kan herstellen. De belastbaarheid zal dan ook weer toenemen.

Blokkades betekenen dat gewrichten en wervels dermate slecht bewegen dat de as van beweging veranderd en daarmee de belasting op het gewricht of wervel veranderd. Dit geeft problemen. Blokkades in de meeste wervels zorgen er ook nog eens voor dat de doorbloeding en aansturing in dat gebied gaat veranderen.

(Sport-)Blessures kunnen acuut of langzaam ontstaan bij overbelasting. Soms gaan de klachten met rust en aanpassen van de training vanzelf over maar soms blijven klachten steeds terugkomen. Bij een blessure die niet vanzelf weggaat vinden we verschillende oorzaken.

• Er is iets echt kapot
• De stand van gewrichten is veranderd door blokkades lokaal of ergens anders in het lichaam
• De doorbloeding is verslechterd
• Technieken worden verkeerd uitgevoerd waardoor overbelasting ontstaat

Het is wel belangrijk om eerst zelf na te gaan of uw sporttechnieken juist zijn en of uw trainingsschema niet te zwaar is. Overtraining is ook nog altijd een mogelijkheid.

Wat gebeurt er in uw lichaam?

Zodra er blokkades of restricties in het lichaam ontstaan heeft dit gevolgen voor zowel gewrichten, spieren en organen. Weefsels glijden niet meer goed langs elkaar heen, de kracht op gewrichten, pezen en spieren verandert en de doorbloeding verminderd. Hierdoor raken structuren overbelast, de kwaliteit van het weefsel verandert en afvalstoffen kunnen minder goed afgevoerd worden. Veranderingen in de wervelkolom kunnen een andere belasting op m.n. de beengewrichten geven, maar ook invloed hebben op de coördinatie van de bewegingen waardoor het bewegingsapparaat sneller overbelast raakt.

Bij CANS klachten onderzoek ik u van top tot teen om de oorzaak van de klachten vast te stellen. Mijn behandeling is gericht op het losmaken van wat uit het onderzoek blijkt vast te zitten. Zowel op mechanisch niveau (spieren, gewrichten en bindweefsel) als op het niveau van de zenuwen en de bloedvaten. Hierdoor neemt de belastbaarheid toe en verdwijnen de klachten.

CANS staat voor Complaint of the Arm, Neck and Shoulder.

CANS, of vroeger RSI genoemd, zijn aspecifieke aandoeningen van de nek- en armregio. Het gaat om overbelasting klachten van de nek, schouder, elleboog en pols. Deze ontstaan door een verkeerde/te zware belasting of door een verminderde belastbaarheid. Hierdoor kunnen er ook bij een normale belasting klachten ontstaan. Bij verminderde belastbaarheid duurt het vaak lang voordat herstel optreedt. Veel behandelmethoden richten zich op een lokale behandeling, terwijl de oorzaak vaak ergens anders te vinden is.

Belastbaarheid is afhankelijk van de kwaliteit van weefsels, het bindweefsel in de spieren, aanhechtingen en kapsels, de botten en het kraakbeen. De kwaliteit wordt voor een groot deel bepaald door de voeding die het weefsel krijgt en door de snelheid waarmee afvalstoffen worden afgevoerd. Dit wordt weer bepaald door de doorbloeding. Voor de arm en de elleboog is de nek/schouderregio erg belangrijk. In deze regio bevinden zich de zenuwen die de diameter van de bloedvaten regelen en een paar moeilijke passages van de bloedvaten. Daarnaast is de nek/schouder regio met het sleutelbeen en de bovenste twee ribben nauw verbonden met de longen, de halsspieren en de borstkas.

Als osteopaat onderzoek ik het hele lijf op bewegingsverlies en kijk daarbij niet alleen naar de elleboog. Als er een relatie is tussen het bewegingsverlies en de elleboogklachten, ga ik deze behandelen en daarmee herstellen. Vervolgens moet uw lijf zelf aan de slag om weer een nieuw evenwicht te vinden en de doorbloeding en bezenuwing herstellen.

De kwaliteit van onze doorbloeding naar de armen toe is van essentieel belang bij het ontstaan en verhelpen van elleboogklachten.

Klachten aan de elleboog kunnen flink in de weg zitten in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld bij computerwerk of bij knijpbewegingen zoals een doekje uitwringen of een potje openen. Er zijn verschillende soorten elleboogklachten met verschillende oorzaken. De elleboog bestaat uit drie verschillende gewrichten maar ook zijn er veel spieren, pezen, bloedvaten, slijmbeurzen en zenuwen aanwezig. Daarnaast is er onder andere veel invloed vanuit uw pols, bovenarm en schouder op het gewricht van uw elleboog.

Een veel gehoorde blessure aan de elleboog is de tenniselleboog. Dit is een overbelasting van de spieren die aanhechten aan de buitenkant van je elleboog. Soms is dit een heel lokaal probleem, maar vaak speelt hierin een langere spierketen vanuit de romp een grote rol. De nek is weer belangrijk omdat hieruit zenuwen komen die de elleboog aansturen. De bloedvaten van de elleboog moeten via de regio van het sleutelbeen, via de schouder naar de arm. Een bewegingsverlies van de schoudergordel of nek kan bijdragen aan het ontstaan van een tenniselleboog door een verminderde bloedcirculatie in de arm of door een veranderde aansturing van de spieren door de zenuwbanen.

Ook kan een bewegingsbeperking van de pols gevolgen hebben voor uw elleboog. De botten van de onderarm vinden namelijk hun eind in de elleboog maar hun begin in de pols en kunnen elkaar hiermee beïnvloeden.

De behandeling van de heup bestaat altijd uit een aantal onderdelen. Ik kan de stand van de heup verbeteren en de mobiliteit van de rol/glijbewegingen in het gewricht. Maar osteopathie gaat verder. Ik corrigeer de mobiliteit van de rug, het bekken, de knie, enkel en de voet. Met mobilisaties beïnvloed ik de doorbloeding en de bezenuwing van de buikorganen en de spieren om zo alle mogelijke stressors op de heup weg te halen.

Onze voeten, enkels, knieen, bekken, lage rug, midden rug én buikorganen hebben invloed op het functioneren van onze heupen.

De heup is het grootste gewricht in ons lichaam. Het draagt de hele dag ons gewicht en speelt het grote krachten door tussen onze rug en benen. Van belang voor de heup is dus een goede stabiliteit waarmee nog wel goed bewogen kan worden. De passieve stabiliteit van de heup wordt geregeld door een kraakbeenring, door de stand van de heup in de kom en door het kapsel. Spieren zorgen voor een actieve stabiliteit. De heup wordt met name door grote spieren omgeven. Om de stabiliteit en mobiliteit optimaal te houden zijn een aantal dingen van belang: een goede coördinatie en doorbloeding en een juiste stand van het gewricht. Komt één of meerdere van deze aspecten in de problemen dan gaat het mogelijk mis

Wat gebeurt er in uw lichaam?

Door een verandering in de lage rug/bekken of benen waarbij de stand of de mobiliteit verandert, heeft dat invloed op de stand, mobiliteit en belastbaarheid van de heup. Om het weefsel in en rondom de heup sterk te houden, moet het worden voorzien van bouwstoffen en brandstoffen en moeten de afvalstoffen worden afgevoerd. Hiervoor is een goede doorbloeding nodig. De heup wordt door bloed voorzien vanuit de buikholte, het bekken en de bil, maar ook via de lies. Dan is er nog het kraakbeen wat voornamelijk wordt gevoed door het gewrichtssmeer dat door het kapsel wordt aangemaakt. De aanmaak hiervoor is sterk afhankelijk van de mate van beweging. Bewegen is daarom essentieel voor gewrichten. Voor de coördinatie van de heup moeten de spieren goed worden aangestuurd vanuit de hersenen via de lage rug. Als de stand, de doorbloeding of de coördinatie van de heup verandert ontstaan er problemen. Dit uit zich allereerst in een bewegingsbeperking. Het naar binnen draaien en het maximaal strekken van de heup verslechtert vaak als eerst. Pijn in de heup zelf projecteert zich in de lies. Ook kan er een overbelasting van slijmbeurzen rondom de heup ontstaan waardoor pijnklachten kunnen ontstaan.

De oorzaak van een hielspoor is vaak te vinden in een verminderde beweeglijkheid of standsverandering in de enkel, knie, heup, bekken of de onderrug. Hierdoor gaat u compenseren met als gevolg de overbelasting op de peesplaat. Met osteopathie herstel ik de beweeglijkheid in de gehele keten, van de voet tot en met de rug. Hierdoor krijgt de voet de kans te genezen omdat het lichaam niet meer hoeft te compenseren. Ik behandel ook de organen in het bekkengebied: blaas, baarmoeder, eierstokken, prostaat en de endeldarm. Deze hebben invloed op de beweeglijkheid van het bekken en een relatie met de voetzoolspieren via de bezenuwing vanuit het heiligbeen. De osteopatische behandeling kan ondersteund worden met behandelingen als shockwave, injecties of zooltjes.

Zodra er een verkalking ontstaat op de hak in het verloop van de voetzool, spreken we over een hielspoor.

Een hielspoor geeft vaak een zeer pijnlijke plek onder de hak. Het voelt als lopen op een kiezelsteentje wat bij iedere stap flink pijn doet. De pijn is het ergst in de ochtend wanneer u net opstaat of als u na een tijdje stilzitten weer gaat bewegen. Door beweging worden de pezen onder de voeten wat soepeler, waardoor de pijn uiteindelijk weer verminderd. Vaak worden de klachten het aan het einde van de dag weer erger door vermoeidheid van de spieren.

Wat gebeurt er in het lichaam?

De voet bestaat uit een aantal voetbogen die bij belasting inzakken en veren. Als de voet stijf is en niet veert, kan er een overbelasting ontstaan. Hielspoor ontstaat meestal door een overbelasting van de peesplaat die onder uw voet loopt, van uw hak naar de voorvoet. Hier ontstaat een irritatie op de aanhechting bij de hak. Wanneer dit langer aanhoudt kan een verkalking ontstaan. Dat is op een echo te zien als een klein uitstekend stukje bot en dat wordt hielspoor genoemd.

De uitdaging voor mij als osteopaat is het vinden van de oorzaak van de knieklacht omdat deze vaak elders in het lichaam te vinden is: de rug, het bekken, de heup of de voet. Ik behandel de knie lokaal in alle bewegingsrichtingen maar zullen vooral de oorzaak van de klachten gaan zoeken en oplossen. Zonder trauma in de voorgeschiedenis is de kans zeer groot dat de oorzaak niet in de knie te vinden.

Bij zeker 90% van de knieklachten zonder trauma vinden we de oorzaak elders in het lichaam.

Wat gebeurt er in het lichaam

Knieproblemen ontstaan vaak zonder dat hier een duidelijke oorzaak voor is. Het is een gecompliceerd gewricht dat enorm veel krachten te verwerken krijgt en is erg gevoelig voor standsveranderingen, ook als deze maar minimaal zijn. Standsveranderingen van de knie kunnen makkelijk optreden door veranderingen in de voet, heup, het bekken of de rug. De oorzaak van knieklachten zoeken wij dan ook vaak in deze regio’s. De meest gehoorde knieklacht is pijn, soms met een bewegingsbeperking en klik- en slotklachten. De belangrijkste beweging van de knie is het buigen en strekken maar de knie kan ook een beetje draaien (roteren) en links en rechts buigen (gappen). De kleine bewegingen zijn van groot belang om de grote buig- en strekbeweging goed te laten verlopen. Ook de meniscus, het kapsel, de banden en natuurlijk de spieren zijn hiervoor nodig.

Het is mijn taak als osteopaat om op zoek te gaan naar de oorzaak van de schouderklachten. Hierbij zal ik alle regio’s doorlopen om de structuren eruit te halen die beperkt in beweging zijn. De schouder, nek, borstwervelkolom, lage rug, ribben, het hart en de longen spelen een rol in de bewegelijkheid van de schouder met daarbij ook het middenrif, de organen onder het middenrif (zoals de lever en de maag) en de doorbloeding naar de schouder. Als de bewegingsbeperkingen lokaal en in de betrokken regio’s opgelost zijn zullen de schouderklachten, met de juiste instructies en oefeningen, verdwijnen.

De schoudergordel is een zeer complex geheel waarbij de nek, borstwervels, het schouderblad, de ribben, het sleutelbeen en de bovenarm bij betrokken zijn.

Onder schouderklachten vallen diverse klachten in de verschillende gebieden van de schouder. De klachten kunnen bestaan uit pijn, tintelingen, gevoeligheid of een bewegingsbeperking. Om de oorzaak van schouderklachten te achterhalen onderzoek ik als osteopaat de structuren die de schouderklachten veroorzaken:

• Inklemming van spieren, pezen, bloedvaten of zenuwen tussen het schouderdak en de schouderkop.
• Een ontsteking op een spierpees of in een slijmbeurs door een overbelasting
• Daling van de belastbaarheid van de schouder. Een veel voorkomende oorzaak is dat een van de gewrichten van de schouder minder kan bewegen waardoor elke beweging meer kracht kost en zo zorgt voor een overbelasting.
• Frozen shoulder, een ontsteking van het schoudergewricht waarbij het schouderkapsel, de spieren en het bindweefsel betrokken zijn. Vaak zijn hier de organen die zich direct onder het middenrif bevinden bij betrokken.
• Bij het actief bewegen van de armen gebruiken we niet enkel de schoudergordel maar ook de nek, borstwervelkolom en de lage rug.

Waarom is juist die ene tussenwervelschijf beschadigd? Vaak ontstaat dit omdat er een specifieke wervel te veel beweging toe moet laten omdat daarboven en daaronder een bewegingsverlies aanwezig is. Ook kan er weefsel vanuit de buik of de borst zorgen voor bewegingsverlies waardoor de wervel niet goed functioneert. Het is ook nog mogelijk dat er iets anders op de zenuw drukt. Dit moet ik als osteopaat gaan onderzoeken. Ik onderzoek naar welk wervelniveau de klachten wijzen en of daar ook echt de oorzaak ligt, of alleen een gevolg is. Van belang is namelijk om de oorzaak weg te nemen en daarmee het symptoom, de pijn en eventuele uitval te laten verdwijnen. De zenuw moet dus weer ruimte krijgen. Bij een hernia moet de uitstulping van de tussenwervelschijf slinken. Dit kan met een operatie. Maar gelukkig kan het vaak ook minder ingrijpend met mobilisaties van de wervelkolom, het bekken, de buik, of borstkas. De meeste hernia’s genezen gelukkig zonder operatie.

Bij een hernia drukt een uitstulping van een tussenwervelschijf tegen de zenuwwortel. Zodra deze gaat ontsteken geeft uitstralende pijn en uitvalsverschijnselen van spieren en reflexen.

Bij rugklachten met uitstralende pijn is het van belang te onderzoeken of er sprake is van een hernia. Een hernia komt het meeste voor laag in de rug en in de nek. De uitstralende pijnklachten komen meestal voor in de armen en benen. In de nek en de lage rug komen veel krachten op de wervelkolom die ontstaan bij buig- en draaibewegingen en dit kan de tussenwervelschijven belasten. 

Wat is een hernia?

Een hernia is een beschadiging van de tussenwervelschijf waarbij de gel die in de kern zit gaat uitpuilen. Als deze gel op een zenuwwortel drukt en gaat ontsteken ontstaat daar krachtverlies en gevoelsveranderingen zoals pijn, tintelingen of doofheid. Deze klachten ontstaan doordat de signaalgeleiding van de zenuw wordt verstoord of zelfs onderbroken. Verminderde mobiliteit van de borstkas of de long kan bijvoorbeeld spanning geven naar met name de lage nek waardoor hier mogelijk een hernia ontstaat met uitstraling naar de arm. Maar ook de lage rug wordt anders belast als de borstkas vast zit waardoor hier hernia’s kunnen ontstaan met klachten naar de benen. Neurologische symptomen kunnen ook ontstaan doordat een spier, bot of vocht op de zenuw drukt. Dan zal gekeken moeten worden waarom dit gebeurt.

Bij geen enkele lichaamsregio is het zo duidelijk dat het gehele lichaam met elkaar in verbinding staat als bij de halswervelkolom. Het is mijn rol als osteopaat om op te sporen waar de klachten vandaan komen en dit aan gaan pakken. In de behandeling zal ik bewegingsverliezen mobiliseren die de nek negatief beïnvloeden. Over het algemeen zijn dit zachte technieken. Als u verder leest zal duidelijk worden waarom het kan zijn dat de kaak behandeld wordt, maar ook de buik, de hals, de schedel of de borstkas.

Bijna alle neurologische informatie vanuit bijna het hele lichaam komt aan of passeert de halswervelkolom.

De nek draagt het hoofd dat gemiddeld 5 kg weegt. Door de nek loopt het centrale zenuwstelsel waaruit verschillende zenuwen naar de armen, de organen in de keel, borstholte, de buikholte, het middenrif en de buikvliezen lopen. Dit betekent dat er enorm veel informatie en dus zenuwprikkels aankomen in de nek wat makkelijk voor overprikkeling in dit gebied kan zorgen. De lage nek wordt mechanisch belast doordat de borstkas eraan ophangt en ook onze kaken hebben een grote invloed op de nek. We proberen te allen tijde onze blik/ons blikveld horizontaal te houden. Hierdoor worden blokkades elders in het lichaam automatisch gecorrigeerd door de hals/nekmusculatuur zodat ons zicht horizontaal blijft. De invloed van trauma’s, b.v. auto-ongevallen, is een heel ander verhaal. Iedereen kan wel bedenken wat voor impact het heeft als het hoofd van 5 kg gestabiliseerd moet worden tijdens een botsing. Ook kan vanuit de nek hoofdpijn ontstaan, door spanning vanuit de spieren, een overprikkeling vanuit het zenuwstelsel en/of een blokkade van een wervel. Dus eigenlijk staat de halswervelkolom met het hele lichaam in verbinding. Hierdoor kan de oorzaak van nekklachten buiten de nek zelf liggen en vice versa. De nek is meer dan alleen een verbinding tussen het hoofd en de romp. Het is misschien wel het belangrijkste stuk van de wervelkolom, dat helaas vaak niet goed wordt begrepen bij klachten.

Ik zal bij rugklachten alle aspecten, die invloed hebben op dat gedeelte van de rug waar u last van heeft, onderzoeken. Het gaat dan om de wervel(s) zelf, de spieren, de organen, het zenuwstelsel, de doorbloeding en alle mechanische componenten die op dat gedeelte van de rug inwerken. Bij acute rugklachten is het noodzakelijk eerst rust te brengen in de rug om daarna te kijken waardoor de klachten zijn ontstaan. Soms is dat heel makkelijk en weet u dat zelf. Maar soms zit er ergens een storende factor die bij een normale belasting toch een reactie kan geven die niet in verhouding is met die belasting.

Zoals de ervaring binnen mijn vak vaak laat zien laat de oorzaak van de klacht zich vaak ergens anders in het lichaam bevinden. Zo is de rug voor zijn mobiliteit afhankelijk van de mobiliteit van het bekken, de organen in de buik en de spieren die aan de rug vast zitten, de ribben en het borstbeen, de schedel en nog vele andere delen van het lichaam. Een makkelijke opsomming maar het is een zeer complex geheel wat afhankelijk is van een goede balans tussen stabiliteit en mobiliteit, een goede doorbloeding en de juiste neurologische aansturing.

Ook de zwaartekracht speelt een belangrijke rol. Het zwaartepunt verandert namelijk met een standsverandering, waardoor de belasting van de rug ook verandert. Een blokkade in de voet geeft een veranderde belasting van de voet en via het been, de heup en het bekken ook een verandering in de rug. Het kan dus zijn dat de voet behandeld moet worden om rugklachten op te lossen.

Bij de intake zal ik vragen stellen over de omstandigheden rondom het ongeval. Naast het algemene onderzoek van het lichaam op mobiliteit van gewrichten en bindweefsels, zal de nek, de hals met zijn spieren, bindweefsels en bloedvaten, het vliezensysteem rondom hersenen en ruggenmerg (tot en met de stuit) en de schedel onderzocht worden. “Vastere” organen zoals de milt, de nieren en het hart krijgen eveneens extra aandacht, omdat dit organen zijn die bij een ongeval een grotere impact te verwerken krijgen dan de holle organen zoals maag of darmen. Deze impact kan gevolgen hebben voor het bindweefsel dat deze organen omringt.

Het behandelplan zal afhangen van de gevonden restricties en de ernst van de klacht. Bij ernstige whiplashklachten kan ik ervoor kiezen om tijdens de behandeling de nek niet direct te behandelen. Door het losmaken van andere restricties in het lichaam, zal de (over)prikkeling naar de nek afnemen, waardoor in een later stadium lokale behandeling wel mogelijk zal zijn.

Behandeling bij whiplash wordt vaak gefocust op de achterkant van de nek. Wat vergeten wordt is dat de voorkant van de hals inclusief spieren, bindweefsel, slokdarm, longtop en borstkas ook een klap heeft gehad.

Na een kop-staartbotsing kan door de plotse, krachtige beweging van het hoofd en de nek ten opzichte van de romp, schade ontstaan in de nek en in het hoofd (whiplash). De beschadigingen kunnen optreden in de wervelkolom, de structuren van de hals, het aangezicht, het ruggenmerg, het ruggenmergvlies, het hersenvlies, de hersenstam en/of de hersenen. Als gevolg van deze mogelijke beschadigingen kunnen onder andere klachten ontstaan van nekpijn, hoofdpijn, pijn in de schouders, rugpijn, duizeligheid, vergeetachtigheid, vermoeidheid en concentratiestoornissen.

De stressfactoren kunnen niet altijd direct weggenomen worden maar ik als osteopaat kan helpen om het lichaam meer in balans te zijn brengen. Hierdoor kunt u stress beter verwerken. Blokkades in het lichaam kunnen het evenwicht in het zenuwstelsel verstoren. Ik ga op zoek naar bewegingsverliezen en herstel de beweeglijkheid. Hierdoor wordt een overprikkeld zenuwstelsel rustiger waardoor het lichaam opnieuw in balans komt. Verder kan ik levensstijl adviezen geven hoe u hier zelf invloed op uit kunt oefenen.

Stress is gezond en nuttig, totdat het langer in het lichaam aanwezig blijft dan nodig.  

Wat gebeurt er in uw lichaam?

Om beter te begrijpen wat stress met ons lichaam doet, is een uitleg over ons zenuwstelsel belangrijk. Ons lichaam kent een willekeurig en onwillekeurig zenuwstelsel. Stressklachten ontstaan door een disbalans in het onwillekeurige zenuwstelsel. Deze bestuurt organen, bloedvaten en klieren. Het zorgt ervoor dat het interne milieu van ons lichaam in balans blijft. Dit autonome zenuwstelsel bestaat uit een orthosympathisch en een parasympathisch deel.

Bij activiteit van het lichaam zorgt de orthosympathicus voor een hogere hartfrequentie, verwijding van de bloedvaten in de spieren en het remt de spijsvertering. Dit is zeg maar het gaspedaal. Wanneer het lichaam in rust is wordt de parasympathicus actief. De parasympathicus stimuleert de stofwisseling, celvernieuwing en de opbouw van onze lichaamsreserves. Dit is als het ware het rempedaal en acculader van ons lichaam. Deze zorgt dus voor herstel. Om goed te functioneren moeten deze twee delen van het zenuwstelsel in balans zijn.

Wat doet stress met ons?

Qua beleving van stress is er een onderscheid te maken tussen positieve- en negatieve stress. Of stress positief of negatief ervaren wordt, hangt af van het gevoel dat iemand erbij heeft maar ook aan de voldoening die wordt beleefd als het is afgerond. Het is belangrijk om een balans te zoeken tussen inspanning en ontspanning. Stress zorgt ervoor dat ons orthosympathische zenuwstelsel actief is. Dit kan een normale en goede reactie zijn. Tenslotte, wanneer u moet overleven, vechten of vluchten is het belangrijk dat hier een passende reactie op komt. Lang geleden was dit normaal, de stressprikkel was kort en krachtig en daarna kon het herstel (parasympathicus) weer plaatsvinden. Zo komt het ook dat we onder stress soms beter functioneren want ons lichaam is tenslotte in een staat van paraatheid gebracht.

Bij te veel (en vooral te lange tijd) stress kan het doorslaan naar de andere kant. Het zenuwstelsel kan niet goed meer terugschakelen naar de rustmodus, dus het lijf blijft alert. Wanneer het lichaam in rust reageert alsof het nog een activiteit aan het doen is, is er sprake van “overspanning”. Dit heeft ook gevolgen voor de hormoonhuishouding en het afweersysteem. Systemen raken opgebrand en het lichaam komt in een uitputtingsfase. We leven in een maatschappij waarin we meer stressprikkels krijgen en ook langduriger. Doordat er geen fysieke uitlaatklep is en doordat de stress aanhoudt, blijven de stresshormonen langer in ons bloed razen. Dit kan leiden tot gezondheidsklachten als spijsverteringsklachten, slapeloosheid en ontstekingen.

Ontstekingen, stress en fysieke overbelasting provoceren de klachten bij fibromyalgie patiënten. Om ontstekingen en fysieke overbelasting te verminderen is het van belang dat het bewegingsapparaat en het orgaanstelsel goed functioneren. Dit om ervoor te zorgen dat afvalstoffen snel en optimaal worden afgevoerd en voedingsstoffen goed worden opgenomen. Als er bewegingsverlies in het lichaam zit gaat het lichaam compenseren en ontstaan er overbelastingen. Osteopatische behandelingen zorgen voor een goede mobiliteit van het bewegingsapparaat en het orgaanstelsel zodat deze systemen optimaal kunnen functioneren. Het is belangrijk om de organen te ondersteunen die zorgen voor de uitscheiding. Dit zijn het hart, de nieren en de lever. Ook is het van belang om de juiste voeding tot u te nemen. Eet genoeg vitaminen en mineralen en niet te veel suikers en verzadigde vetzuren om ontstekingen te voorkomen. Als osteopaat kan ik fibromyalgie niet genezen, maar wel meehelpen de symptomen te verminderen.

Bij fibromyalgie patiënten is er waarschijnlijk een probleem in de informatieverwerking van prikkels en van pijn in de hersenen

Fibromyalgie is een aandoening waarbij de spieren en aanhechtingen vaak pijnlijk zijn. De pijnklachten gaan veelal samen met vermoeidheid en slecht slapen. Ook symptomen van stijfheid, hoofdpijn, darmklachten en concentratie- en geheugenstoornissen komen bij fibromyalgie vaak voor. De klachten zijn vaak atypisch en kunnen zich overal manifesteren. De oorzaak is nog niet geheel duidelijk. Wel is er uit onderzoek gebleken dat er door de hersenen anders wordt gereageerd op belasting van spieren en bindweefsel. Pijn wordt op een andere manier verwerkt in het centrale zenuwstelsel. Helaas is er nog geen genezing hiervoor gevonden.

Als osteopaat weet ik hoe belangrijk een goed functionerend middenrif is voor alle processen in de buikholte en borstholte maar ook voor de spierfuncties. Om het middenrif te onderzoeken ga ik alle organen die een relatie hebben met het middenrif onderzoeken op hun beweeglijkheid. Deze organen zijn de milt, de maag, de dikke darm, de lever met de gal, de longen en het hart. De behandeling van het middenrif kan plaats vinden direct op het middenrif maar ook indirect, via een van de bovengenoemde organen, de wervelkolom, de borstkast of via het zenuwstelsel vanuit de nek.

Het middenrif is door zijn meerdere vitale functies en centrale ligging één van de meest belangrijke structuren die in de osteopathie behandeld wordt.

Het middenrif zou u bijna als het kloppende hart van ons als bewegend wezen kunnen zien. Het verbindt enorm veel structuren met elkaar. Het middenrif is een sterke spier tussen de buikholte en de borstholte. Het helpt bij de inademing en heeft een grote pompwerking op de bloedcirculatie en het lymfesysteem. Ook zorgt het middenrif voor de afsluiting van de maagingang. Maar daarnaast verbindt het ook bijna alle spierketens in ons lijf met elkaar. Juiste activering van het middenrif maakt ook letterlijk sterker in onze spieren. Teveel of te weinig spanning op het middenrif heeft dus direct invloed op allerlei processen in je lichaam. Klachten van het middenrif worden vaak niet als zodanig herkent. Je kampt met klachten als benauwdheid, een opgeblazen gevoel of brandend maagzuur.

Wat gebeurt er in uw lichaam?

Het middenrif wordt aangestuurd door een zenuw die vanuit het midden van de nek naar beneden loopt. Deze bepaalt het ritme en de kracht van het aanspannen. Ook de bindweefselverbindingen vanuit het hart/hartzakje, de longvliezen, het buikvlies en de lever bepalen de functie van het middenrif. De mobiliteit van de wervelkolom en de ribben is van ongekend belang voor een goed functionerend middenrif. Als er via de vliezen (door een orgaan) of via de ribben aan het middenrif getrokken wordt veranderd de richting van aanspannen van het middenrif en de bewegingsuitslag van het middenrif. Hierdoor zal de ademhaling veranderen, minder diep worden en kan de maag minder goed worden afgesloten.

Wanneer u klachten na een operatie overhoudt biedt osteopathie uitkomst. Ik kijk naar de elasticiteit van het litteken zelf en de mobiliteit van het litteken ten opzichte van de onderliggende organen. Daarnaast wordt u volledig onderzocht omdat eventuele blokkades en verminderde beweging van structuren elders in uw lichaam het herstelproces in de weg kunnen staan. Mijn behandeling hangt af van het soort operatie, de locatie en de klacht die ontstaan is en bestaat uit het mobiliseren van het bewegingsverlies van het litteken en de organen. Daarnaast is het belangrijk dat de circulatie en de uitscheidingsorganen goed functioneren om zo afvalstoffen (van de operatie) goed af te kunnen voeren zodat weefselherstel zo voorspoedig mogelijk verloopt

Littekens zorgen altijd voor verklevingen!

Na een operatie kunnen op korte of lange termijn klachten ontstaan. Na elke operatie blijft namelijk een uitwendig én inwendig litteken achter. Dit litteken zorgt altijd voor bewegingsverlies. Een bewegingsbeperking van een orgaan geeft een vermindering van de doorbloeding naar het orgaan. Soms manifesteert zich dit pas jaren na de operatie. De vliezen rondom de organen sturen hun informatie via een zenuw die vanuit de nek of het bekken komt. Een litteken in de buik kan daardoor ook nekklachten of hoofdpijn veroorzaken. Als bijvoorbeeld de darm niet helemaal goed beweegt heeft dit invloed op de peristaltiek waardoor obstipatie of juist diarree kan ontstaan. Zo kan een klein litteken, ook van lang geleden ineens veel verschillende klachten geven. Het komt ook vaak voor dat vrouwen na een keizersnede klachten ontwikkelen zoals lage rugklachten, buikpijn, verminderde darmwerking maar ook de vruchtbaarheid kan verminderd zijn. Deze klachten kunnen ontstaan doordat het litteken een belemmering geeft op de mobiliteit van de onderrug en buikorganen. Een operatie in het bewegingsapparaat (gewricht, spier of pees) geeft eerder lokale bewegingsbeperkingen die ook op andere gewrichten hun invloed hebben door compensaties die optreden in het lichaam.